Hanımeli
(Lonicera sp.)

Hanımeli (Lonicera sp.), hanımeligiller (Caprifoliaceae) familyasından, çalı veya 8-10 m boylanan sarmaşık formunda, herdem yeşil ya da kışı sert geçen yerlerde yaprağını döken odunsu bitkidir. Doğal olarak orman içlerinde, su kenarlarında yetişir. Kuzey Yarıküre'nin Amerika, Afrika, Avrupa, Asya'daki bazı bölgelerinde yayılan, yaklaşık 180 hanımeli türü bulunur. Türler arasında bazı değişiklikler görülse de cinsin morfolojik ve botanik özellikleri genelde benzerlik gösterir.

Tırmanıcı türler, destek ve büyüme amacıyla sarmal gövdeleri ve dalları kullanır. Çoğunlukla birden fazla gövde yapar ve gövde çapı, en çok 10 cm olur. Gövde, gri-kahverengi tonlarda, dikine soyulan kabukludur. Dalları, saat yönünde kıvrılarak büyür.

Yaprakları, karşılıklı dizilişte, basit, oval-eliptik şekilde, kenarları tam veya birkaç dişli-çentikli, uçları sivri ve küttür. Kulakçık bulunmaz veya körleşmiştir. Kısa saplı veya sapsız olabilir. Üst yüzü koyu yeşil, alt yüzü soluk yeşil renklidir.

Çiçekleri, dik gövdelilerde, yaprakların koltuklarında saplı halde çift olarak bulunur. Sarılıcı gövdelilerde, uçlarda çevreli ya da başçık görünümünde, çoğunlukla altı çiçeklidir. Taç yapraklar, yarıya kadar yarılmış halde, dar uzun boru veya huni şeklinde, iki dudaklıdır. Dudakların biri yukarıya kıvrık ve dört dişli iken, diğeri aşağıya kıvrık ve tek dişlidir. Eşit uzunlukta beş erkek organı (stamen) ve iki-üç alt durumlu dişi organı (ovaryum) bulunur. Türüne göre beyaz, sarı, pembe, kırmızı gibi çeşitli renklerde çiçeklenir.

Meyveleri, basit veya bileşik tipte; genellikle kırmızı, turuncu, siyah renklidir.

Hanımelinin yaygın bahçe bitkisi olmasının nedenlerinden biri de hoş kokulu çiçeklere sahip olmasıdır. Cazip çiçekleri ile başta kelebekler olmak üzere tozayıcıların ilgisini çeker. Tohumlarının dağılmasına yardımcı olan arılar, kelebekler, sinek kuşları gibi tozayıcılara nektar sağlayarak ekolojide etkin rol üstlenir. Ancak, çok hızlı büyüyen ve yerel türleri baskılayan "Lonicera japonica Thunb." gibi türler, ekosistemi bozarak istilacı hale gelebilir.

Yetiştirilmesi ve Bakımı

Hanımeli bitkisi, gerek formu, gerekse görünümü ve kokusuyla cazip olan çiçekleri nedeniyle çok sevilen süs bitkisidir. Bahçelerde ve peyzaj alanlarında yetiştirilen çeşitli türlerin gereksinimleri farklılık gösterebilir. Değişik iklim koşullarına uyum sağlayabilen ve hem sıcak hem de soğuk iklimlerde yetişebilen türleri vardır.

Bitki, genellikle ılıman bölgeleri tercih eder. Yaprak dökmeyen türleri, ılıman-subtropikal bölgelerde yetişir. Ortamda 10-30º C sıcaklık, büyüme için uygundur. Sıcaklığın, 10º C altında veya 35º C üstünde olması halinde, bitkinin büyüme hızı yavaşlar. Olası ekolojik sorunları önlemek amacıyla, genelde istilacı olmayan türlerin seçimine yönelinmesi önemlidir.

Işık

Hanımeli türleri, genelde güneş ışığını sever; tam güneş ile kısmi gölge arasında gelişir. Bu nedenle uzun süre ışık alabilen yerlere dikilmesi tavsiye edilir. Sağlıklı büyüme ve çiçeklenme için, günde en az altı saat doğrudan güneş ışığı alması tercih edilir. Genelde tam güneş ile kısmi gölgeyi tercih eden hanımeli, bahçenin uygun miktarda güneş ışığı alan yerlerine dikilir.

Uygun konumdaki bitkiler, daha yoğun dallar-yapraklar geliştirir ve daha renkli-parlak çiçekler açar. Gölge alanlara dikilenlerin dalları ve yaprakları ise daha seyrek olur, daha az çiçek ve meyve verir. Ancak, yazın sıcaklığın yüksek olduğu ve güneş ışığının güçlü olduğu zamanlarda, güneşe çok fazla maruz kalmaması için gölgeye ihtiyaç duyar.

Toprak

Güçlü uyum yeteneğine sahip olan hanımeli için, özel toprak gereksinimi olmaz. Organik madde bakımından zengin, geçirgen, nemli, kumlu-tınlı toprağı tercih eder; killi-kumlu toprakta da yetişebilir. Genelde, pH 4,5-6,6 olan orta düzeyde asidik veya pH 6,6-7,3 olan az asidik ve hafif alkali, hatta tuzlu topraklara da uyum sağlayabilir. Toprağın sıcaklığını düzenlemek, nemini korumak ve yabani otların büyümesini bastırmak amacıyla, bitki tabanının çevresinde talaş-saman-kompost ile malçlama tavsiye edilir.

Sulama

Bitki yeni dikildiğinde düzenli sulamaya ihtiyaç duyar. Derin kök büyümesini teşvik için, daha az sıklıkla ama derinlemesine sulanmalıdır. Kök sistemi güçlendikten sonra, su ihtiyacı azalır. Kök çürümesine yol açabileceğinden, aşırı sulamadan kaçınılmalıdır. Sulama ihtiyacını belirlemek için, toprak nemi düzenli kontrol edilmelidir. Toprak nispeten kuru olduğunda, rengi daha açık tondadır. Başparmağı yaklaşık 5 cm derine sokarak, toprağın nemliliği kontrol edilebilir.

Bol yağışlı ilkbahar aylarında, sulama ihtiyacı olmaz; kurak yaz aylarında, su miktarı artırılır; sonbahara girerken ise azaltılarak sonlandırılır. Sulama sıklığı yerel iklime, toprak tipine, yağış miktarına bağlı olarak değişir. Genel kural, kurak dönemlerde haftada iki-üç kez bolca sulama; serin ve yağışlı mevsimlerde, sulama sıklığını azaltmadır.

Yazın budama sonrasında veya bitki çiçeklerini döktükten sonra, iki-üç günde bir sulama tavsiye edilir. Bu uygulama, yeni dalların gelişmesine ve yoğun çiçeklenmeye yardımcı olur. Sulama için en uygun zaman, sabah ya da akşamın erken saatleridir. Sulamada, yağmur veya kar suyu musluk suyuna tercih edilmelidir. Musluk suyunun içerdiği florür-klorür mineralleri, toprağın sıkışmasına, geçirgenliğin bozulmasına neden olur ve köklerin nefes almasını olumsuz etkiler.

Gübreleme

Dikim sırasında, bitkinin ihtiyacına uygun ana besin maddeleri, azot-fosfor-potasyum içeren taban gübresi uygulanır. İlkbahar veya yaz başında, dengeli ve yavaş salınımlı kompoze gübre çeşitleri verilen oranlar dikkate alınarak kullanılmalıdır.

Aşırı azotlu gübre kullanımından kaçınmak gerekir; çünkü bu gübre çeşitleri vejetatif gelişmeyi teşvik ettiği için, yaprakların gürleşmesine ve bitkinin daha az çiçeklenmesine sebep olur.

Dikimden sonraki ilkbahar ve yaz aylarında, suda çözünür organik gübrenin 15-20 günde bir düşük dozda uygulanması, daha sağlıklı büyümeyi ve bol tomurcuklanmayı teşvik eder. Tomurcuklar göründüğünde organik gübre çözeltisine, uygun miktarda fosfor-potasyum açısından zengin gübre katılarak, daha kokulu ve daha güzel çiçeklenme sağlanabilir.

Budama

Bitkinin boyutlarını kontrol etmek, formunu korumak ve sağlıklı büyümesini teşvik etmek amacıyla düzenli budama yapılmalıdır. Budama işleminin, bitkinin dinlenmeye girdiği vejetatif dönemde, yani yeni büyüme dönemi başlamadan, kış sonunda veya ilkbahar başında yapılması tavsiye edilir.

Budamada, öncelikle kuru, hasarlı ve komşu dallarla kesişerek büyüyen dallar alınmalı, daha sonra şekil budaması yapılmalıdır. Genç dalların gelişmesine yardımcı olacağından, kuru ve yaşlı dalların tamamen budanması gerekir. Güçlü dallar için hafif budama yeterli olurken, zayıf dallar sert budamaya ihtiyaç duyar. Bitkinin sık dallarının budanması, dallar arasında hava dolaşımını ve alt dalların daha fazla güneş ışığı almasını sağlar.

Çiçeklenen bitkilerde budama, çiçekler geçtikten sonra yapılmalıdır. Çiçeklenme sonrasındaki budama ve gübreleme, tekrar çiçeklenmeyi de teşvik eder. Yeni dikilmiş bitkiler, formunu koruyacak şekilde hafif budanmalıdır.

Üretim

Hanımeli türlerinin ana çoğaltma yöntemi çelikledir. Kış dönemi hariç her mevsim çelik alınabilir. Genelde, yarı odunlaşmış çeliklerin kullanılması önerilir. Bir-iki yıllık sürgünlerden alınan, 7,5-15 cm'lik çeliklerin alt yaprakları temizlenir, dibine köklendirme hormonu uygulandıktan sonra, perlit veya vermikülit ile hazırlanan köklendirme ortamına alınır. Kök gelişimine kadar kurumayı önlemek için, sisleme sulama yapılmalıdır.

Tohumdan çoğaltmada, meyveden çıkan tohumlar soğuk katlamaya alınır; daha sonra çimlenme için, ortamda 15º C sıcaklık uygulanır.

Hastalık ve Zararlılar

Genelde dirençli yapıda olan hanımeli bitkisi, zaman zaman yaprak bitleri, külleme, yaprak lekesi gibi sorunlardan etkilenir. Bitkiler düzenli olarak izlenmeli, herhangi belirti gözlendiğinde gerekli önlemler alınmalıdır.

Hanımeli türlerinde görülen başlıca hastalıklar: "Leaf blight", "Herpobasidium", "Powdery mildew", "Microsphaera. Crown gall", "Agrobacterium tumefaciens".

Hanımeli türlerinde görülen başlıca zararlılar: "Aphids", "Rhopalosiphum conii and Hydaphis tartaricae", "Honeysuckle sawflies", "Zaraea inflata and Z. Americana", "Snowberry clearwing", "Hemaris diffinis".

Peyzajda Kullanımı

Hanımeli, farklı-ilginç özelliklere sahip türleri ve çeşitleriyle peyzaj tasarımında önemli yer tutar. Birçok türü, dış mekân süs bitkisi olarak yetiştirilir ve bahçeler, bordürler, çardaklar çevresinde doğal ortam teşkil eder. Farklı renklerde açan, estetik görünümlü ve hoş kokulu çiçeklerinin cazibesine kapılan kelebekler, arılar, sinek kuşları gibi diğer türlerle ortamda çeşitlilik oluşturulur. Bazı türleri, yoğun yaprakları ve meyveleriyle kuşlar için barınak ve yiyecek sağlar.

Tasarım planına göre seçim yaparken, bitkinin yetiştirilme ve bakım alışkanlıklarının yanısıra renk, koku, doku özellikleri de gözönüne alınmalıdır. Yaşam alanlarının renk ve tasarım stiline uyumlu çeşitlerin nasıl kullanılacağını belirlemek için, öncelikle alanın genel koşullarını ve temasını değerlendirmek gerekir. Alanın, yazlık bahçe veya resmi konut ya da yaban hayatı dostu oluşuna göre, uygun seçim yapılmalıdır.

Özellikle gün batımından önce yaydığı hoş kokusuyla farkedilen tür ve çeşitleri, oturma alanları veya yolların yakınına dikilir. Canlı ve görsel açıdan çekici bahçe oluşturmak için, sarı, turuncu, kırmızı, beyaz renkli çiçekleri ile öne çıkan hanımeli çeşitleri seçilebilir.

Hanımelinin, yoğun büyüme gösteren, kolay budanıp şekillendirilen, "Lonicera nitida E.H.Wilson" ve "Lonicera pileata Oliv." gibi türleri, doğal çit-perde oluşturma amacıyla yaygın kullanılır.

Yavaş büyüyen "Lonicera japonica Thunb." gibi türler, geniş alanları doldurmak, erozyonu kontrol etmek ve yabani otları bastırmak amacıyla yer örtücü olarak kullanılır. Ancak, belirli bölgelerde istilacı olabilen bazı türlerin seçimi ve dikimi konusunda dikkatli olmak gerekir.

Güçlü tırmanıcılar olan, çoban asması (Lonicera periclymenum L.) ve "Lonicera sempervirens L." gibi türler, alandaki kafes, çardak, pergola, kemer gibi bahçe elemanları üzerinde sardırılarak, ortamda yeşil doku yoğunluğu artırılabilir. Bu bitkiler, sarmal gövdeleri ve ilginç çiçekleriyle alanda hareketlilik ve gölgelik ortam oluşturur.

Peyzajda hanımeli bitkisinin özelliklerini tamamlayıcı tasarım için, eşleştirmede dikkat edilecek bazı hususlar vardır. Benzer özellikteki hanımeli çeşitlerinin oluşturacağı tekdüzeliği önlemek için, doku ve renk özellikleriyle bağlantılı farklı bitki türlerine yer verilebilir. Örneğin, yaz bahçesi izlenimi yaratmak için, yakın çevreye gül, lavanta, papatya gibi türler dikilebilir. Doğal tasarım için, doğal türler ve mevsimlik çiçekler eklenebilir.

Bitkisel tasarım için hanımeli türü seçiminde, alanın toprak koşulları, güneş ışığı gereksinimi, yerel iklim özellikleri gibi etkenlerin göz önünde bulundurulması gerekir. Ayrıca, bölgedeki belirli hanımeli türlerinin istilacı eğilimlerinin farkında olmak ve gerektiğinde, istilacı olmayan çeşitlerin seçimi önemlidir.

Sarılıcı ve tırmanıcı sarmaşık bitkileri olan hanımelinin birçok türü ve çeşidi, büyüme estetik destek yapılarına ihtiyaç duyar. Bu amaçla tasarlanan kafesler, çardaklar, pergolaların konumu, bitkinin güneş ışığına ulaşmasını sağlayacak şekilde belirlenmelidir. Böylece, işlevsel-görsel düzenlemenin yanısıra, aynı zamanda büyümenin sınırlanması da sağlanır.

Hanımeli çiçekleri, kuşlar, arılar, kelebekler gibi tozlayıcıları çekerek alanın doğallaşmasına ve yaban hayatı dostu bahçelere önemli katkı sağlar. Sağlıklı, güzel bahçe oluşturmak için, seçilen tür ve çeşitlerin büyüme-gelişme-bakım alışkanlıkları ve gereksinimleri bilinmelidir. Doğru planlama ile bahçe tasarımına dâhil edilen hanımeli çeşitleri, çiçeklerinin güzelliği, kokusu ve cezbedici özelliği sayesinde ortama renk ve canlılık katar.

Hanımeli türlerinin nektar bakımından zengin çiçekleri ve bazı türlerin, kuşlar tarafından sevilen dut benzeri küçük meyveleri, kelebekler, arılar, sinek kuşları gibi canlılar için değerli besin kaynağıdır. Bu bitkilerle oluşturulacak yaban hayatı dostu bahçeler, aynı zamanda çevredeki yaban hayatı için de sürdürülebilir sığınak işlevi görecektir.

HANIMELİ (Lonicera sp.) CİNSİNİN BAZI TÜRLERİ

Hanımeli
(Lonicera caprifolium L.)

Avrupa'ya özgü olan tür, Avrupa'nın güneyi ile Çin ve Japonya dâhil Asya'nın bazı bölgelerinde yetişir. Yaklaşık 5 m'ye kadar boylanabilen bitki, yapraklarını döken, tırmanıcı türde asmadır.

Yaprakları, zıt, oval şekilde, koyu yeşil renkli ve genellikle mavimsi tonda çeşitlenmiştir. Yapraklar, tabanda birbirine bağlıdır.

Çiçekleri, boru şeklinde ve dalların uçlarında kümeler halinde görülür. Pembe-beyaz renkli iken, kremsi-soluk sarı renge dönüşen çiçekler, oldukça yoğun kokuludur ve arılar, kelebekler gibi tozlayıcıları çeker. Çiçeklenme, ilkbahar sonunda veya yaz başındadır.

Meyveleri, küçük, kırmızı renklidir. İnsanlar için hafif zehirli olan meyveler, kuşlar tarafından tüketilir ve tohum dağılımı gerçekleşir.

Çiçeklerinin cazibesi ve hoş kokusu için süs bitkisi olarak yetiştirilir. Çit, kafes, duvar gibi elemanlara tırmanmak üzere yönlendirilebilmesi, bahçıvanlar için tercih sebebidir. Hoş kokulu çiçeklerinden, parfüm yapımında yararlanılır.

"Lonicera japonica Thunb."

Doğu Asya'ya özgü, sarılıcı tırmanıcı asmadır. Dünyanın birçok yerinde tanıtılmış ve doğallaştırılmıştır. Kuvvetli büyüyen ve 10 m'ye kadar boylanan bitkide, genç gövdeler kırmızı renkli, yaşlı gövdeler kahverengidir.

Yaprakları, karşılıklı, oval biçimde, üst yüzeyi koyu yeşil ve alt yüzeyi soluk yeşil renklidir.

Çiçekleri, boru şeklinde, yaklaşık 2,5 cm uzunluğunda ve çiftler halinde bulunur. Beyaz renkli çiçekler, yaşlandıkça sarı tonlara döner. Vanilya benzeri hoş kokuludur. Özellikle akşamları yayılan, tatlı-sarhoş edici kokusu, tohumların yayılmasını sağlayan arılar-güveler gibi tozayıcıları çeker. Çiçeklenme dönemi, ilkbahar sonu, yaz başındadır.

Meyveleri, küçük, yuvarlak, siyah renklidir. Yaz sonu ya da sonbahar başında olgunlaşan meyveler, insanlar tarafından tüketilmez, kuşlar için caziptir.

Çeşitli toprak ve ışık koşullarında yetişebilen dayanıklı bitkidir. Gövde çelikleri, tohum ve daldırma yoluyla çoğaltılabilir. Bahçeler, yol kenarları, duvar önlerinde görülür. Bitkinin, hızlı yayılma ve yerel bitki örtüsünü yerinden ederek ekosistemi olumsuz etkileme eğilimi vardır. Bu sebeple Kuzey Amerika, Avrupa, Yeni Zelanda gibi birçok yerde, istilacı tür olarak kabul edilir. Bu nedenle, alternatif türleri tercih etmekte yarar vardır.

"Lonicera nitida E.H.Wilson"

Çin ve Japonya dâhil olmak üzere, Doğu Asya'ya özgü olan tür, yapraklarını dökmeyen küçük, yoğun, gür çalıdır. Dayanıklılığı ve uyarlanabilirliğiyle bilinir. Benzer yayılma ile 1-2 m kadar boylanır ve genellikle çit veya budama bitkisi olarak kullanılır.

Yaprakları, karşılıklı, oval-mızraksı biçimde, küçük, koyu yeşil renkli ve parlaktır.

Çiçekleri, göze çarpmayacak kadar küçük, kremsi beyaz renkli ve kokuludur. İlkbahar sonu veya yaz başında çiçeklenir.

Meyveleri, küçük, siyah renklidir. Hafif toksik olduğundan, özellikle küçük çocuklar ve evcil hayvanlardan sakınmak gerekir.

Bitkinin yoğun-bütüncül büyüme tarzı, çitler ve bordürlere elverişlidir. Zemin örtüsü olarak da kullanılabilir. Yapraklarının yoğun oluşu sayesinde, ortamda uygun kapsama alanı ve etkili rüzgâr siperi oluşturabilir.

Nispeten az bakım gerektiren bir türdür. Düzenli budama, bitkinin form ve boyutunu korumasına yardımcı olur. Budama işlemi için uygun zaman, yeni büyüme süreci başlamadan önce, kış sonu veya ilkbahar başıdır. Kolay budanabilme ve şekillendirilme özelliği, budama sanatı ve sıradışı peyzaj tasarımlarına olanak sağlar.

Özellikle Kuzey Amerika'nın bazı bölgelerinde istilacı bitki olarak kabul edilir. Bölge için uygun olup olmadığını belirlemek ve potansiyel istilayı önlemek amacıyla, yetkililere ve bahçe uzmanlarına danışmakta yarar vardır.

Çobanasması
(Lonicera periclymenum L.)

Birleşik Krallık da dâhil Avrupa ve Asya'nın batı bölgelerine özgü, tırmanıcı sarmaşıktır. Bitki, hoş kokulu ve cazip çiçekleriyle tanınır; bu özelliğiyle park-bahçe-peyzaj alanları için aranan türdür. Sarmal gövdeleriyle yaklaşık 2-6 m boylanabilir.

Yaprakları, zıt, oval biçimde, koyu yeşil renklidir.

Çiçekleri, boru şeklinde ve iki dudaklıdır. Dış kısmı genellikle kremsi beyaz-pembe, iç kısmı sarı-turuncu renklidir. Çiçeklenme yaz aylarında olur. Çok hoş ve güçlü kokuya sahip olan çiçekler, arılar, kelebekler ve diğer tozlayıcılar için çekicidir.

Meyveleri, küçük, yuvarlak ve kırmızı renklidir. Görsel olarak çekici olan meyveler, toksik olduğundan tüketilmemelidir.

Bitki, içeriğindeki anti-enflamatuar ve antimikrobiyal etkilere sahip bazı bileşikler sebebiyle geleneksel tıpta kullanılır.

Türün, kendine özgü çiçek renkleri ve büyüme alışkanlıklarına sahip, farklı çeşitleri vardır. Bu çeşitler, genellikle daha büyük veya değişik kokulu çiçekleriyle ayırdedilir.

"Lonicera sempervirens L."

Amerika Birleşik Devletleri'nin güneydoğu bölgesine özgü, yaklaşık 3-6 m boylanabilen güçlü, sarmal asmadır. Ilıman kışlarda yapraklarını korur, daha soğuk kışlarda döker.

Yaprakları, gövde üzerinde karşılıklı, oval biçimde ve koyu yeşil renklidir.

Çiçekleri, boru şeklinde ve çok gösterişli; canlı kırmızı veya mercan tonlarında turuncu renklidir. Çiçeklerin iki dudağı vardır; üst dudak dışa genişler, alt dudak aşağı sarkar. Salgıladığı tatlı nektarlarıyla sinek kuşlarını, arıları ve kelebekleri kendine çeker. İlkbahar sonundan yaz başına kadar çiçek açar, yaz boyunca da ara sıra çiçekler görülür.

Meyveleri, küçük, kırmızı renklidir. Yaz sonundan sonbahara kadar olgunlaşan meyveler, insanlar tarafından yenmez ama kuşlar için çekicidir.

Nispeten az bakım ister. Genellikle kuraklığa dayanıklı olsa da kurakta düzenli sulamadan yararlanır. Gelişimini ve formunu sınırlamak için ara sıra budamak gerekir. Budama, kış sonu veya ilkbahar başında yapılır. Herhangi bir zararlı veya hastalık belirtisi olup olmadığını izlemek ve gerektiğinde önlem almakta yarar vardır.

Cazip çiçekleri ve tozlayıcıları çekmesi sebebiyle yaygın olarak yetiştirilir. Bahçe elemanlarına tırmanması için yönlendirilebilir. Yayılmacı özelliğiyle zemin örtüsü olarak veya yamaçları örtmek için de kullanılabilir.

Tatar Hanımeli
(Lonicera tatarica L.)

Çin, Moğolistan, Sibirya dâhil Asya'nın çeşitli bölgelerine özgü, yapraklarını döken çalıdır. Yayılma özelliği olan tür, dünyanın diğer bölgelerine de tanıtılmış ve genellikle süs bitkisi olarak yetiştirilmektedir.

Yaklaşık 1,8-3 m boylanan bitkinin tabandan çıkan birden fazla gövdesi vardır ve yoğunluk oluşturur.

Yaprakları, karşılıklı, oval biçimde, yaklaşık 2,5-7,6 cm uzunluğunda, koyu yeşil renkli ve hafif tüylü dokuya sahiptir.

Çiçekleri, dalların uçlarında çiftler veya kümeler halinde bulunur. Boru şeklindeki çiçekler, pembe, kırmızı, beyaz tonlarda ve hoş kokuludur. Çiçeklenme dönemi, ilkbahar sonu ve yaz başındadır.

Meyveleri, küçük ve yaklaşık 0,6 cm çapında küreseldir. Başlangıçta yeşil renklidir, olgunlaştıkça kırmızı ve turuncu renk tonlarına geçer. Yenilebilir olsa da lezzetli değildir.

Peyzajda çit veya perde bitkisi olarak kullanılır. Bazı çeşitleri, gelişmiş çiçek rengi veya meyve üretimi için seçilmiştir.

Bitki, yoğun çalılıklar oluşturma ve bol miktarda meyve-tohum üretme özelliği sayesinde hızla yayılır ve yerli bitki örtüsünü baskılayarak ekolojik dengesizliklere yol açabilir. Kuzey Amerika'nın bazı bölgeleri de dâhil, çeşitli yerlerde istilacı tür haline gelmiştir. Bu nedenle dikim öncesinde, bölgedeki durumunu öğrenmek için, uzmanlara danışmakta yarar vardır.